Şiddet dediğimiz olgu, insanoğlunun yaşadığı her coğrafyada var. Ancak son yıllarda öyle bir noktaya geldik ki, yaşanan bir şiddet olayı artık bizi ne şaşırtıyor ne de sarsıyor. Alıştık… Daha doğrusu kanıksadık. Şiddet, hayatımızın acı bir parçası haline geldi.

Kadın cinayetlerine dikkat çeken kadın kuruluşlarının verilerine göre;

Türkiye’de 2022 yılında 334 kadın, 2023 yılında ise 315 kadın öldürüldü, ayrıca 248 kadın şüpheli şekilde hayatını kaybetti.

2025’in sadece ilk üç ayında ise 71 kadın cinayete kurban gitti.

Önceki gün Erzurum’da bir kadın daha, saplantılı bir adamın kurbanı oldu.

Hiçbir cinayet haklı değildir. Bu da öyleydi.

Nermin Tirit, kendi halinde, son derece mazbut bir hanımefendiydi.

İddiaya göre iş arkadaşı Salih Aybas ile aynı iş yerinde çalışıyordu.

Eşinden ayrılan Aybas, dul olan Nermin Hanım’a karşı duygusal bir ilgi beslemeye başladı. Ancak Nermin Hanım hiçbir zaman bu ilgiyi karşılıksız bırakmadı, her defasında reddetti. Psikolojik sorunları olduğu iddia edilen adam, aldığı ret cevabını hazmedemedi ve Nermin Tirit’i sekiz yerinden bıçakladı.

Aylarca tedavi gören zavallı kadına Erzurum Teknik Üniversitesi Teknik Üniversitesi yönetimi sahip çıktı, onu yeniden istihdam ederek yönetim katında görevlendirdi.

Bu sırada Salih Aybas tutuklandı ve 12,5 yıl hapse mahkûm edildi.

Ancak cezasını çekerken cezaevinden izinli çıkan bu saplantılı adam, Nermin Tirit’i yeniden buldu, evinin önünde pusuya yattı. Çektiği silahla önce Nermin Tirit’i, ardından kendisini vurdu. Her ikisi de olay yerinde hayatını kaybetti.

Nermin’in hayatı, bir adamın hastalıklı duyguları uğruna, hiçbir neden yokken son buldu. Geride, gözü yaşlı bir evlat kaldı. Artık ne söylesek boş…

PASİNLER KUR’AN KURSU BU YILDA TAMAMLANAMADI

Öyle bir dönemdeyiz ki; evlat anasını, baba evladını öldürüyor. Kimin gücü kime yetiyorsa, şiddet onun dili haline geliyor.

Oysa devletin gücü her şeyin üstündedir. Ancak mevcut ceza yasalarının caydırıcı olmadığı da aşikâr.

Hiç kimsenin can güvenliğinin kalmadığı bir dünyada, geleceği şekillendirecek sağlıklı nesiller yetiştirmek artık imkânsız hale geliyor.

Bakın, daha dün Iğdır’da bir lisede eli sopalı bir grup, bir öğrenciyi okul binasında hastanelik etti. Onlarca çocuk bu zorbalığa tanıklık etti.

Bu gençleri cezaevine koysanız ne olacak? Cezaevleri artık ıslah etmekten çok uzak.

Eğer ıslah edebilselerdi, bugün Nermin hayatta olurdu.

Demek ki bizim bu meseleyi yeniden ele almamız gerekiyor. Toplumu yeniden inşa etmek için vakit kaybetmeden harekete geçmeliyiz.

Eminim, şu anda bu satırları yazarken bile bir yerlerde biri şiddete maruz kalıyor.

Ünlü Kırgız yazar Cengiz Aytmatov’un dediği gibi:

“Bir insan için en zor şey, her gün insan kalabilmektir.”

İnsan olduğumuzu unutmamak dileğiyle…