Teknoloji Nedir? .. İlk çağlardan beri insanların doğaya hükmedebilmeleri, hayatlarını idame ettirebilmeleri için  çeşitli araç gereç üretme çabasına girmeye çalışmaları, hayatta kalabilmek için yeni yöntemler bulup tehlikeleri dahi yok sayarak yeni teknikler geliştirme isteklerine biz teknoloji diyoruz. Teknoloji insanlık tarihinde bilimden önce oluşturulan bir kavramdır.

Teknoloji günlük hayatın  her alanında yaygın olarak kullanılmakla beraber evdeki yaşamda, ulaşımda, iş hayatında, eğitim hayatında, üretim tesislerinde, enerji kaynakları gibi sayısız alanda teknolojinin etkilerini görmekteyiz. Ürettiğimiz ürün  ile sunulan hizmetlerin gelişmesini sağlayarak ürünlerimize katma değer katar ve teknolojinin her boyutundan faydalanırız.

Peki teknolojinin zararı yok mu?

Teknolojik gelişmelerin hızıyla yaşamsal ihtiyaçlarımızı karşılamak  yalnızca bir tık ötemizde…İnternet dünyası derya deniz…Bir tıkla  istediğin bilgiye anında ulaş,.. Beğendiğin konfeksiyon mağazasına gir istediğini satın al, faturaları anında öde ya da cebine kontör yükle…

— Gel de alışma. Peki bunun ölçüsü ne olmalı? Dengeyi sağlayabiliyor muyuz? Teknoloji faturası gün geçtikçe artan bir sorun haline geldi. Özellikle okul çağındaki çocuklar ve gençler tehlikenin hedef noktasında.

Uzmanlara kulak asılmalı aşırı internet-bilgisayar-cep telefonu kullanımı bizleri bağımlı hale getiriyor. Teknoloji hastası olan çocuklar sosyalleşemediği gibi, ailesinden bile uzaklaşıyor.

Bir odaya kapanıp, bir ekrana odaklanan ve saatlerce ekran başında oturan gençler sanal arkadaşlarla yetiniyor. Sonra gelsin psikolojik ve bedensel gelişim sorunları, sosyal uyumsuzluklar, okulda başarısızlıklar.

Bu nedenle “nimet’’ , ‘’başımızın tacı’’  olarak nitelendirilen teknolojik imkânla, dozu kaçırınca “illete” dönüşüyor. Uzmanlar teknolojinin kişiyi hem fizyolojik hem psikolojik olarak tükettiğini, yalnızlaştırdığına dikkat çekerek, teknoloji ancak doğru kullanıldığı zaman faydalı olduğunu vurguluyor. Teknoloji nedeniyle insan gücüne olan gereksinim de azalmıştır. Bu durum ise işverenin işçi talebini azaltarak işsizliğin artmasına neden oluyor.

Gelelim teknolojinin vefasızlığına

YAKUTİYE BELEDİYESİ’NDEN ÖRNEK PARK

20. Yüzyıl öncesine kadar internet yoktu fakat hayatımız berbat da değildi. Büyüklerimizden duyardık hep insanların ekmeğini, aşını, dertlerini,sevinçlerini paylaştıklarını  ve birbirlerine olan sevgi, saygılarını..

Şuanda herkesin isteyip ama bulamadığı kaybolan değerlerdir bunlar. Bazen derin düşüncelere dalıp, merak etmiyor değilim. Yokluk muydu bizi birbirimize bağlayan ya da bir çok insanın dediği gibi geri kalmışlık mıydı bu değerleri insanlığa yükleyen?

Gerçekten ekonominin ve teknolojinin geri olduğu, internetin olmadığı zamanlarda  işler aksamıyor muydu?

İnsanlar bayramlarda bayram mesajı atmak yerine büyüklerini ziyaret ederlermiş, yaşlılara hürmet varmış. Şimdi ise onlar kalktı. İnsanlar kibarlaştı. Büyüklerinin yanına isterse gidiyor, istemezse gitmiyor.

Cuma günleri ve kandillerdeki kartpostal ve mektubun yerine gelen whatsapp ve sms  mesajları için de aynı şekilde düşünebilirsiniz.

Hele WHATSAPP, FACEBOOK durumunda bunu paylaşıp tüm İslam aleminin bayramını kutlayanları hiç anlayamıyorum.

Her evde televizyon yokmuş; hep birlikte bir evde toplanılıp komşunun evinde film izlenirmiş.  Ev sahibi misafirleri gönülden ağırlarmış, evlerimizde teknoloji ve getirdikleri yoktu ama “aile hayat’ vardı ‘’büyük vardı, küçük vardı, sohbet, sevgi, muhabbet vardı, huzur vardı. İnsanlar gerçekten ekonominin ve teknolojinin geri olduğu zamanlarda günümüzdeki kadar mutluydular, o zaman gelişmişlik.

Bizi bizden etmiş birçok değerimizi çalıp değiştirmiş diyebiliriz. Ölüm ile yaşam arasındaki ince çizgide dengesini şaşıran günümüz insanlarının birinci önceliği ekonominin gelişmesi, lüks yaşam derdi, nasıl kolay yoldan para kazanırım kaygısı ile teknolojiyi doyumsuzca kullanmak yerine hayattaki değerlere, aile bireylerine, akrabalara, kendimize kaliteli zaman ayırmalı, huzuru teknolojinin birinci basamağı olan internette aramamalıyız.

Eskiden teknoloji yoktu;

Çay vardı,

Muhabbet vardı,

Samimi ellerde yapılan Dua’lar vardı..

Ve kocaman bir de huzur, huzur…